Gondor

Gondor

Położenie i Geografia

Gondor, nazywany Królestwem Południa, leży w południowo-wschodniej części zachodniego Śródziemia, pomiędzy potężnymi Górami Białymi (Ered Nimrais) na północy a ujściem Anduiny i zatoką Belfalas na południu. Na zachodzie graniczy z Anórien i rzeką Isen, na wschodzie zaś z Mordorem, oddzielonym przez pasmo Ephel Dúath i fortecę Minas Ithil (obecnie pod zagrożeniem upadku). Krajobraz Gondoru jest niezwykle zróżnicowany: od żyznych równin Pelennoru wokół Minas Tirith, przez nadmorskie klify Belfalas, po dzikie, porośnięte lasami pogranicza Anórien i Ithilien. Klimat południa jest łagodniejszy niż w Eriadorze, z długimi, ciepłymi latami i krótkimi zimami, co sprzyja rolnictwu i uprawom winorośli.

Historia Gondoru

Gondor został założony w II Erze przez braci Isildura i Anáriona, synów Elendila, po upadku Númenoru. Powstał jako południowe królestwo Dúnedainów, rządzone początkowo wspólnie z Arnorem. W swojej potędze Gondor władał ogromnymi terytoriami — od Anórien po Harad, a jego flota kontrolowała większość południowych mórz. Jednak od połowy III Ery królestwo zaczęło tracić siły na skutek wojen z Wozakami, Korsarzami z Umbaru i plemionami z Haradu oraz Rhûnu. W roku 2050 III Ery, po tajemniczym pojedynku ostatniego króla Eärnura z Czarnoksiężnikiem z Angmaru, tron królewski opustoszał. Od tego czasu Gondorem rządzą namiestnicy z rodu Húrina, którzy jednak nie posiadają pełnego autorytetu dawnych królów. W roku 2912, w czasie akcji Twojej fabuły, Gondor wciąż jest jednym z najpotężniejszych państw ludzi, ale jego siła już nie dorównuje tej z dawnych wieków. W III Erze Dunlendingowie stali się wrogami Rohirrimów, których uważali za najeźdźców. Król Gondoru, Eorl Młody, podarował tereny Calenardhonu (późniejszy Rohan) swemu ludowi, co sprawiło, że Dunlendingowie stracili szansę na odzyskanie ziem, które uważali za swoje. Ich nienawiść do Rohanu była podsycana przez Sarumana w drugiej połowie III Ery, co doprowadziło do licznych konfliktów, w tym wielkiej wojny w 2758 roku, kiedy Dunlendingowie pod wodzą Wulfa najechali Rohan i przez pewien czas okupowali Edoras. Podczas Wojny o Pierścień w 3019 roku Dunlendingowie zostali sprzymierzeńcami Sarumana i uczestniczyli w atakach na Rohirrimów. Po klęsce pod Helmowym Jarem, wielu z nich poddało się i zostało wypędzonych z Rohanu.

Przekrój społeczny Gondoru

Dunedainowie z Gondoru

Potomkowie wiernych Numenorejczyków, którzy założyli królestwa Gondoru i Arnoru w Śródziemiu. Wyróżniali się dostojną postawą i większą długością życia niż pozostali ludzie (choć uległa ona znacznemu skróceniu od czasu upadku Numenoru). Stanowili trzon szlachty Gondoru, z nich wywodziły się min. rody namiestników i książąt Dol Amroth. Przykładowe grupy Dunedainów w Gondorze:

• Dunedainowie z Minas Tirith, najstarsze i najbardziej wpływowe rody w Gondorze, często zajmujące kluczowe pozycje w armii Gondoru.
• Dunedainowie z Ithilien, prowadzący nierówną walkę z hordami orków, które opanowały ich prowincję.
• Rycerze z Dol Amroth, związani i nierzadko spokrewnieni z księciem Dol Amroth, Adrahilem II, o którym mówi się, że w jego żyłach płynie krew elfów.

Gondorczycy

Potomkowie pospolitych ludów, które wymieszały się z Numenorejczykami na ziemiach Gondoru. Przykładowe grupy Gondorczyków:

• Żołnierze Gondoru, doświadczeni i zdyscyplinowani, noszący w sercu dobro Królestwa i oddani namiestnikowi.
• Marynarze oraz rybacy z Pelargiru i Linhiru, bardziej przyziemni, lecz nie mniej zaprawieni w boju i morskich podróżach. Strażnicy ujścia Anduiny.
• Rolnicy i topornicy z Lossarnach, poddani Forlonga Grubego.
• Mieszczanie, handlarze, rzemieślnicy, rolnicy i artyści, trzon społeczeństwa Gondoru.
• Cudzoziemcy, którzy mogli nielicznie osiedlić się w Gondorze: Rohirrimowie, wierni sojusznicy Gondoru. Nortowie z Rhovanionu, historyczni sprzymierzeńcy Gondoru w walkach z Easterlingami. Ludzie z Eriadoru, zarówno potomkowie dunedainów z Królestwa Arnoru, jak i spokrewnieni z Dunlendingami potomkowie ludów pre-numenorejskich.

Wosowie

Dzikie ludy, które zamieszkiwały Las Druadan w Anorien oraz Drúwaith Iaur (Kraj Starych Pukeli) na półwyspie Andrast. Jako dzicy ludzie byli wyizolowani od ludów Gondoru i Rohanu i nieraz przez nie nękani.

Grupy fanfikowe w Gondorze

• Strażnicy wiedzy, konserwatywna grupa składająca się z uczonych, skrybów i bibliotekarzy, oddanych utrwalaniu wiedzy. Związani z królewską biblioteką w Minas Tirith.
• Uzdrowiciele, którzy odbyli nauki w Domach Uzdrowień, a następnie opuścili Minas Tirith by służyć swoją wiedzą potrzebującym.
• Delegacja elfów z Szarych Przystani goszcząca w Dol Amroth i badająca ruiny Edhellondu, dawnego portu elfów z czasów pierwszej ery.
• Krasnoludy poślednie w głębokiej części Góra Białych oraz, potencjalnie, grupa krasnoludów z Gór Błękitnych badająca możliwość założenia twierdzy w miejscu ich siedziby.

Gospodarka i Styl Życia

Gondor jest jednym z najbardziej rozwiniętych gospodarczo regionów Śródziemia. Bogactwo królestwa opiera się na rolnictwie (Pelennor, Lebennin), winiarstwie (Dol Amroth), rybołówstwie i żegludze. Dzięki położeniu nad Anduiną oraz dostępowi do morza Gondor utrzymuje szlaki handlowe zarówno z północą, jak i południem — choć te ostatnie coraz częściej są zagrożone przez korsarzy z Umbaru. Miasta Gondoru są centrami rzemiosła, sztuki i handlu. Wielu mieszkańców utrzymuje się z pracy na roli, ale istnieje też silna warstwa rzemieślników i żeglarzy. W warunkach politycznych niepokojów, rola armii i flotylli staje się coraz większa. Ze względu na ubogie warunki i brak rozwiniętej infrastruktury, Dunlendingowie często żyli w izolowanych społecznościach, pod wodzą lokalnych wodzów, co sprzyjało ich niechęci do organizacji państwowej i władzy centralnej.

Gondor w III Erze

W czasie fabuły serwera Gondor wciąż utrzymuje względną stabilność, choć jego zachodnie prowincje nękane są przez korsarzy, a wschodnie granice wymagają czujności z powodu ruchów w Mordorze i niepokojów w Ithilien. Wieści o zniszczeniach w Eriadorze (Sroga Zima, powodzie) docierają do Gondoru, ale nie wywołują wielkiego poruszenia wśród jego mieszkańców — królestwo jest zbyt zajęte własnymi problemami. Niemniej jednak, niektórzy kupcy i awanturnicy z południa wyruszają Zielonym Traktem na północ, choć coraz częściej są ofiarami napaści ludzi Juliana Vespera i grasujących band. W Dol Amroth i Pelargirze wciąż działają wpływowe rody i gildie żeglarskie, które utrzymują kontakty z portami Lindonu, a nawet Szarymi Przystaniami, choć takie wyprawy są rzadkością.

Znaczenie w Historii Śródziemia

Gondor jest spadkobiercą największych tradycji Númenoru i jednym z filarów ludzkiej cywilizacji w Śródziemiu. Choć w roku 2912 jego blask powoli blednie, wciąż pozostaje państwem, które — gdyby doszło do wielkiej wojny — mogłoby być jedyną realną siłą zdolną oprzeć się Sauronowi. Dla wędrowców i poszukiwaczy przygód z północy Gondor jest krainą legend, pełną białych miast, morskich żagli i odległych pól bitewnych. Dla samych Gondorczyków — to ojczyzna, którą trzeba bronić przed stopniowym upadkiem, nawet jeśli chwała przeszłości jest już tylko wspomnieniem.