Tharbad: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Tharbad == | |||
=== Położenie i Geografia === | |||
Tharbad było dawnym miastem i ważnym punktem przeprawy przez rzekę Gwathló, położonym na granicy pomiędzy dawnym Arnorem i Gondorem, w południowej części Eriadoru. Miasto znajdowało się na bagnistych równinach Minhiriathu i Enedhwaith, gdzie Gwathló łączyła się z innymi rzekami spływającymi z Gór Mglistych. | |||
Dzięki swojemu strategicznemu położeniu Tharbad było jednym z głównych punktów handlowych i komunikacyjnych na szlaku między północą a południem. Przez miasto biegła Wielka Droga Południowa, która prowadziła z Gondoru aż do Arnoru, a solidny kamienny most pozwalał na przeprawę przez Gwathló. | |||
=== Historia Tharbadu === | |||
Tharbad miał długą i burzliwą historię, sięgającą czasów Númenoru i podziału Arnoru na trzy królestwa. | |||
Druga Era – Númenorejczycy założyli Tharbad jako przyczółek handlowy i port u ujścia rzeki Gwathló, gdzie prowadzili intensywną wycinkę lasów Minhiriathu i Enedhwaith. Miasto rozwinęło się dzięki handlowi drewnem oraz budowie floty wojennej. | |||
Początek Trzeciej Ery – Po upadku Númenoru Tharbad stał się ważnym miastem na granicy Arnoru i Gondoru, kontrolującym szlak między królestwami. Była to jedna z najdalej na północ wysuniętych placówek Gondoru. | |||
Upadek Arnoru (861 III Ery) – Po rozpadzie Arnoru Tharbad znalazł się na granicy Cardolanu, który walczył z Angmarem. Miasto służyło jako forteca i punkt oporu. | |||
Zaraza (1636 III Ery) – Wielka Zaraza uderzyła w Eriador, dziesiątkując ludność Tharbadu. Miasto nigdy w pełni się nie odbudowało. | |||
Stopniowy upadek (XVIII-XIX wiek III Ery) – Wraz z osłabieniem Gondoru i wyludnieniem Eriadoru znaczenie Tharbadu malało. Most i drogi zaczęły popadać w ruinę. | |||
Powódź i całkowity upadek (2912 III Ery) – Po srogiej zimie przyszła wielka powódź, która zniszczyła most i miasto. Po tym kataklizmie Tharbad został opuszczony i stał się jedynie ruiną wśród bagien. | |||
=== Mieszkańcy i Kultura === | |||
W czasach świetności Tharbad był miastem zróżnicowanym etnicznie, zamieszkiwanym przez: | |||
Númenorejczyków – elitarna warstwa mieszkańców miasta, wywodząca się z Dunedainów Arnoru i Gondoru. | |||
Ludzi z Enedhwaith i Minhiriathu – rdzenna ludność, często pracująca jako rzemieślnicy, rybacy i tragarze. | |||
Żołnierzy i kupców – Tharbad był wojskowym przyczółkiem Gondoru, a także centrum handlowym, przez które przewożono towary między północą a południem. | |||
Styl życia mieszkańców opierał się na handlu rzecznym i transporcie. Byli także doświadczonymi budowniczymi i marynarzami, korzystającymi z flotylli statków handlowych na Gwathló. | |||
Po upadku miasta ruiny były nawiedzane przez wędrowców, a także prawdopodobnie zamieszkane przez dzikich ludzi i bandytów. | |||
=== Gospodarka i Styl Życia === | |||
Tharbad był węzłem handlowym i militarnym, a jego gospodarka opierała się na: | |||
Handlu drewnem – Númenorejczycy wycinali wielkie połacie lasów Minhiriathu, spławiając drewno rzeką do portów. | |||
Budowie statków – był jednym z głównych ośrodków budowy floty Gondoru w Eriadorze. | |||
Kontroli szlaków handlowych – miasto czerpało zyski z opłat za przeprawę przez most. | |||
Rolnictwie i rybołówstwie – otaczające bagna i pola dostarczały pożywienia dla mieszkańców. | |||
=== Tharbad w III Erze === | |||
Pod koniec Trzeciej Ery Tharbad był jedynie opuszczoną ruiną, przez którą rzadko podróżowano. Ostatnim znanym wędrowcem, który przemierzył te ruiny, był Boromir, który w 3018 roku III Ery przeprawił się przez resztki mostu w drodze do Rivendell. | |||
Miasto, niegdyś będące potęgą handlową i militarną, stało się symbolem upadku ludzkich królestw na północy Śródziemia. | |||
=== Aktualnie === | |||
Ruiny Tharbadu od zawsze przyciągały niegodziwców. Szczątki potężnego miasta stanowią do dzisiaj świetną kryjówkę dla różnego rodzaju band grasantów, szczególnie, że most tego miasta stanowi jedyne przejście w okolicy przez rzekę Gwathlo. Niewiele wiadomo o tym kto mieszkał w tym mieście i jak dawno to było. Domyśleć się można jedynie, że mają ścisły związek z ruinami portu na zachodzie jak i Szańcem Umarłych na północ od Bree. Dzisiaj to jedynie połacie stert kamieni z pojedynczo ocalałymi resztkami budynków porośniętymi mchem, a sporą część tego niegdyś potężnego miasta zalała powódź. | |||
Banici z osad Eriadoru, w tym również Bree, nie mając możliwości przeżycia w dziczy z czasem zaczęli gromadzić się w pomniejsze społeczności, a jako, że Tharbad stanowił bardzo dobry punkt strategiczny, właśnie jego ruiny, a w szczególności podziemia zaczęły pełnić rolę azylu. Trudno powiedzieć żeby istniała tam konkretna władza, z resztą prawdopodobnie nie przetrwałaby zbyt długo... jednakże mawiają, że zbudowano tam nawet karczmę! Fakt, że nie została jeszcze ograbiona wyraźnie świadczy, że ma jakieś konotacje z miejscowymi szajkami. Niektórzy mawiają, że wygnany z Bree Julian Vesper – okrutny herszt bandy rozbójników zaczyna przejmować kontrolę nad tym miejscem. Może to być nie lada wyzwaniem, szczególnie, że w obliczu ostatniej zimy i powodzi jedynie najgorsi banici pozostali w Tharbadzie. | Banici z osad Eriadoru, w tym również Bree, nie mając możliwości przeżycia w dziczy z czasem zaczęli gromadzić się w pomniejsze społeczności, a jako, że Tharbad stanowił bardzo dobry punkt strategiczny, właśnie jego ruiny, a w szczególności podziemia zaczęły pełnić rolę azylu. Trudno powiedzieć żeby istniała tam konkretna władza, z resztą prawdopodobnie nie przetrwałaby zbyt długo... jednakże mawiają, że zbudowano tam nawet karczmę! Fakt, że nie została jeszcze ograbiona wyraźnie świadczy, że ma jakieś konotacje z miejscowymi szajkami. Niektórzy mawiają, że wygnany z Bree Julian Vesper – okrutny herszt bandy rozbójników zaczyna przejmować kontrolę nad tym miejscem. Może to być nie lada wyzwaniem, szczególnie, że w obliczu ostatniej zimy i powodzi jedynie najgorsi banici pozostali w Tharbadzie. | ||
Jeżeli w Eriadorze miałaby powstać grupa bandytów stanowiąca realne zagrożenie, niewątpliwie Tharbad mógłby być jej “ojczyzną”... | Jeżeli w Eriadorze miałaby powstać grupa bandytów stanowiąca realne zagrożenie, niewątpliwie Tharbad mógłby być jej “ojczyzną”... | ||
Co jednak dalej się wydarzyło? Tharbad został zamieszkany przez największych zbirów jakich widział Eriador, a część z nich rzekomo pochodziła nawet z odległych krain. Wiedzeni żądzą dominacji zebrali się w grupę, a dotychczasowy herszt bandytów - Julian Vesper, został wygnany i przebywa gdzieś na bezdrożach Eriadoru. Włodarze Tharbadu z kolei nie raz zaatakowali samo miasto Bree, dając znać, iż teraz stanowią wyraźną siłę, z którą każdy musi się liczyć. | |||
Aktualna wersja na dzień 08:55, 21 lut 2025
Tharbad
Położenie i Geografia
Tharbad było dawnym miastem i ważnym punktem przeprawy przez rzekę Gwathló, położonym na granicy pomiędzy dawnym Arnorem i Gondorem, w południowej części Eriadoru. Miasto znajdowało się na bagnistych równinach Minhiriathu i Enedhwaith, gdzie Gwathló łączyła się z innymi rzekami spływającymi z Gór Mglistych.
Dzięki swojemu strategicznemu położeniu Tharbad było jednym z głównych punktów handlowych i komunikacyjnych na szlaku między północą a południem. Przez miasto biegła Wielka Droga Południowa, która prowadziła z Gondoru aż do Arnoru, a solidny kamienny most pozwalał na przeprawę przez Gwathló.
Historia Tharbadu
Tharbad miał długą i burzliwą historię, sięgającą czasów Númenoru i podziału Arnoru na trzy królestwa.
Druga Era – Númenorejczycy założyli Tharbad jako przyczółek handlowy i port u ujścia rzeki Gwathló, gdzie prowadzili intensywną wycinkę lasów Minhiriathu i Enedhwaith. Miasto rozwinęło się dzięki handlowi drewnem oraz budowie floty wojennej. Początek Trzeciej Ery – Po upadku Númenoru Tharbad stał się ważnym miastem na granicy Arnoru i Gondoru, kontrolującym szlak między królestwami. Była to jedna z najdalej na północ wysuniętych placówek Gondoru. Upadek Arnoru (861 III Ery) – Po rozpadzie Arnoru Tharbad znalazł się na granicy Cardolanu, który walczył z Angmarem. Miasto służyło jako forteca i punkt oporu. Zaraza (1636 III Ery) – Wielka Zaraza uderzyła w Eriador, dziesiątkując ludność Tharbadu. Miasto nigdy w pełni się nie odbudowało. Stopniowy upadek (XVIII-XIX wiek III Ery) – Wraz z osłabieniem Gondoru i wyludnieniem Eriadoru znaczenie Tharbadu malało. Most i drogi zaczęły popadać w ruinę. Powódź i całkowity upadek (2912 III Ery) – Po srogiej zimie przyszła wielka powódź, która zniszczyła most i miasto. Po tym kataklizmie Tharbad został opuszczony i stał się jedynie ruiną wśród bagien.
Mieszkańcy i Kultura
W czasach świetności Tharbad był miastem zróżnicowanym etnicznie, zamieszkiwanym przez:
Númenorejczyków – elitarna warstwa mieszkańców miasta, wywodząca się z Dunedainów Arnoru i Gondoru. Ludzi z Enedhwaith i Minhiriathu – rdzenna ludność, często pracująca jako rzemieślnicy, rybacy i tragarze. Żołnierzy i kupców – Tharbad był wojskowym przyczółkiem Gondoru, a także centrum handlowym, przez które przewożono towary między północą a południem. Styl życia mieszkańców opierał się na handlu rzecznym i transporcie. Byli także doświadczonymi budowniczymi i marynarzami, korzystającymi z flotylli statków handlowych na Gwathló.
Po upadku miasta ruiny były nawiedzane przez wędrowców, a także prawdopodobnie zamieszkane przez dzikich ludzi i bandytów.
Gospodarka i Styl Życia
Tharbad był węzłem handlowym i militarnym, a jego gospodarka opierała się na:
Handlu drewnem – Númenorejczycy wycinali wielkie połacie lasów Minhiriathu, spławiając drewno rzeką do portów. Budowie statków – był jednym z głównych ośrodków budowy floty Gondoru w Eriadorze. Kontroli szlaków handlowych – miasto czerpało zyski z opłat za przeprawę przez most. Rolnictwie i rybołówstwie – otaczające bagna i pola dostarczały pożywienia dla mieszkańców.
Tharbad w III Erze
Pod koniec Trzeciej Ery Tharbad był jedynie opuszczoną ruiną, przez którą rzadko podróżowano. Ostatnim znanym wędrowcem, który przemierzył te ruiny, był Boromir, który w 3018 roku III Ery przeprawił się przez resztki mostu w drodze do Rivendell.
Miasto, niegdyś będące potęgą handlową i militarną, stało się symbolem upadku ludzkich królestw na północy Śródziemia.
Aktualnie
Ruiny Tharbadu od zawsze przyciągały niegodziwców. Szczątki potężnego miasta stanowią do dzisiaj świetną kryjówkę dla różnego rodzaju band grasantów, szczególnie, że most tego miasta stanowi jedyne przejście w okolicy przez rzekę Gwathlo. Niewiele wiadomo o tym kto mieszkał w tym mieście i jak dawno to było. Domyśleć się można jedynie, że mają ścisły związek z ruinami portu na zachodzie jak i Szańcem Umarłych na północ od Bree. Dzisiaj to jedynie połacie stert kamieni z pojedynczo ocalałymi resztkami budynków porośniętymi mchem, a sporą część tego niegdyś potężnego miasta zalała powódź.
Banici z osad Eriadoru, w tym również Bree, nie mając możliwości przeżycia w dziczy z czasem zaczęli gromadzić się w pomniejsze społeczności, a jako, że Tharbad stanowił bardzo dobry punkt strategiczny, właśnie jego ruiny, a w szczególności podziemia zaczęły pełnić rolę azylu. Trudno powiedzieć żeby istniała tam konkretna władza, z resztą prawdopodobnie nie przetrwałaby zbyt długo... jednakże mawiają, że zbudowano tam nawet karczmę! Fakt, że nie została jeszcze ograbiona wyraźnie świadczy, że ma jakieś konotacje z miejscowymi szajkami. Niektórzy mawiają, że wygnany z Bree Julian Vesper – okrutny herszt bandy rozbójników zaczyna przejmować kontrolę nad tym miejscem. Może to być nie lada wyzwaniem, szczególnie, że w obliczu ostatniej zimy i powodzi jedynie najgorsi banici pozostali w Tharbadzie.
Jeżeli w Eriadorze miałaby powstać grupa bandytów stanowiąca realne zagrożenie, niewątpliwie Tharbad mógłby być jej “ojczyzną”...
Co jednak dalej się wydarzyło? Tharbad został zamieszkany przez największych zbirów jakich widział Eriador, a część z nich rzekomo pochodziła nawet z odległych krain. Wiedzeni żądzą dominacji zebrali się w grupę, a dotychczasowy herszt bandytów - Julian Vesper, został wygnany i przebywa gdzieś na bezdrożach Eriadoru. Włodarze Tharbadu z kolei nie raz zaatakowali samo miasto Bree, dając znać, iż teraz stanowią wyraźną siłę, z którą każdy musi się liczyć.