Lokacje

Shire

Kraina zamieszkiwana przez Hobbitów, położona na zachód od Brandywiny. Jest to żyzny, lekko pagórkowaty kraj pełen uroczych lasów i rzeczułek. Największymi jego rzekami są Brandywina oraz Woda. Ta pierwsza opływa krainę rozpoczynając swój nurt w jeziorze Nenuial, a kończąc na Belegaerze. Woda z kolei przecina Shire tym samym użyźniając jej ziemię i dając zasoby jej mieszkańcom. Shire podzielone jest na ćwiartki - północna, południowa, wschodnia i zachodnia. Wschodnia ćwiartka graniczy z Bree i nosi również nazwę Bucklandu, gdzie wznosi się Brandy Hall – siedziba rodu Brandybucków, jak i również prom Buckleberry przepływający przez Brandywinę w stronę Bree. W zachodniej ćwiartce znajduje się Michel Delvig – stolica Shire’u gdzie zasiada than - najwyższy rangą urzędnik obejmujący władzę nad całym Shire. Najstarszą miejscowością w Shire jest Hobbiton, wymienić jeszcze należy Tukon – zamieszkiwany przez najważniejszy ród w Shire czyli Tuków, a także Brandy Hall jako główna osada w Bucklandzie oraz Michel Delvig – stolica Shire’u. Północna ćwiartka jest terenem mniej zamieszkałym, bardziej górzystym i o suchym klimacie. Południowa z kolei, w której znajduje się wieś Longbottom, jest ojczyzną słynnego fajkowego ziela, z którego słynie całe Shire. Ziele te jest bardzo popularne zarówno w Shire jak i poza jego granicami.

Wichrowe Wzgórza

	Łańcuch wzgórz na południowy wschód od Bree, wznoszących się ponad 1000 stóp nad terenem. Znajdują się na nim jeszcze dawne ruiny fortyfikacji upadłego ongiś królestwa.

Wrzosowiska Etten

	Zimna, surowa i mglista kraina na północ i północny zachód od Rivendell. Jest domem dla dzikich ludzi oraz dla orków, a także niebezpieczniejszych stworzeń jak wargowie czy trolle.

Hollin

	Zwany ongiś Eregionem, lub też będący terenem, na którym znajdowało się królestwo Eregionu kraj. Jest to piękna i górzysta kraina u podnóża Gór Mglistych, jednakże niezamieszkała przez nikogo, ewentualnie przez dzikie zwierzęta tudzież momentami grupy grasantów. Miejscami można znaleźć omszałe ruiny pradawnego królestwa.

Stary Las

Las na granicy Shire (dokładnie to wschodniej ćwiartki) rozciągający się dalej na południowy wschód. Nazwę nosi nie od parady, ponieważ rzeczywiście odczuć można wiele stuleci przebywając pomiędzy jego drzewami. Bardzo gęsto zarośnięty oraz bogaty w faunę. Nierzadko wędrowcy, którzy zapuszczają się głębiej giną w niewyjaśnionych okolicznościach. Mówi się, że coś w wodzie sprawia, że drzewa ożywają i starają się bronić las przed intruzami.

Mogilne Kopce

	Kręgi kurhanów na skraju Starego Lasu nieopodal Bree. Usypane i dawno temu już w pełni zarośnięte często gromadzą wokół siebie nocną rosę co nadaje im mrocznej atmosfery. Miejscowi mawiają, że w miejscu tym straszy, dlatego rzadko kto się tam zapuszcza. Legendy mówią o upiorach, które porywają nieostrożnych wędrowców. Kopce te pamiętają jeszcze dawne, upadłe królestwo.

Mroczna Puszcza

Niegdyś zwana Wielkim Zielonym Lasem, którego ścieżki nawiedzane były przez różne zwierzęta i śpiewające wesoło ptaki; pod dębami i bukami panuje tu król Thranduil. Lecz z biegiem lat, z wolna od południowego wschodu zakradały się do lasu Ciemności i strach wypełnił cieniste polany; dzikie bestie zaczęły żerować, a złe, okrutne stwory zastawiają swoje sidła. Wtedy zmieniono nazwę lasu i nazwano go Mroczną Puszczą, bo gęste nocne cienie zalegają ją i mało kto odważa się zapuszczać na jej ścieżki, chyba tylko do północnej części, gdzie Leśne Elfy jeszcze trzymają złe siły w ryzach. Zamieszkują ją również czarne wiewiórki, nietoperze, czarne motyle oraz ogromne pająki.

Forodwaith

	Mroźne połacie rozciągające się na północ od Eriadoru, stanowiące głównie tundrę oraz skute lodem pustkowie. Zamieszkałe jedynie przez nieliczne plemię ludzi, osiadłe nad zatoką Forochel. Nad zatoką można zapolować na morsy, natomiast na tundrze należy uważać na śnieżne niedźwiedzie oraz wilki. Przez jałowy klimat, tamtejsze zwierzęta są głodne łatwej ofiary.

Góry Błękitne

Góry rozciągające się od północy na południe na zachodzie Eriadoru. Zamieszkałe są przez plemiona krasnoludów, jednak tamtejsze twierdze nie są tak okazałe jak ich kuzynów na wschodzie, ani też nie są owiane taką sławą. Uczeni mawiają, że ongiś znajdywały się tam pradawne, potężne siedziby, jednakże w dawnych latach popadły w ruinę. Nie spotka się tam orków, jedynie najwyżej dzikie, górskie zwierzęta. Same góry nie są również ostre i wysokie, a pomimo to stanowią źródło przydatnych złóż.

Lindon

	Kraina na zachodzie Eriadoru, której zatoka Lhun przecina wręcz Góry Błękitne w stronę wschodu. Zamieszkała jedynie przez Elfów, którzy osiedlili się w przystani u wybrzeży tejże zatoki. Kraj ten jest malowniczy i łagodny w klimacie ze względu na graniczące od zachodu z nim morze.

Wzgórza Evendim

	Wzgórza na północ od Bree. Niewielkie, jednak zdobiące wyraźnie okolice szczególnie z jeziorem u ich podnóża o tejże samej nazwie. W ich skałach ma źródło nieznany dopływ zatoki Lhun.

Lond Daer

	Ruiny pradawnego miasta portowego na południe od lasów Eryn Vorn położonych na południowym zachodzie Eriadoru. Podobnie jak Tharbad, miasto leżało nad rzeką Gwathlo więc prawdopodobnym jest, że istniały w tym samym czasie, nieznany jednak prostym ludziom jest ich związek ze sobą.

Góry Mgliste

Potężne pasmo górskie rozciągające się na wschodzie Eriadoru od północnych kresów Śródziemia aż poza krańce Eriadoru na południu. Piękne góry będące niebezpiecznymi jednocześnie dla wędrowców. Stanowią również schronienie dla licznych, orkowych plemion, a pod nimi skrywają się nawet gorsze stworzenia. U ich podnóży istnieje wiele osad, istniały również królestwa. Nie dziwne bowiem góry te skrywają bardzo cenne surowce.

Wysoka Przełęcz

	Przełęcz mająca swój początek niedaleko na południe od Rivendell. Niebezpieczna i zdradliwa, jeden fałszywy krok może ściągnąć nieostrożnych wędrowców w otchłań Gór Mglistych. Na przełęczy lubią również czaić się bandy orków, gotowe napaść strudzonych wędrowców.