Imiona

Wstęp

Języki i typowe imiona

Każdy czytelnik Tolkiena wie doskonale, jak bardzo Profesor kochał języki – ich struktury, pochodzenie oraz ewolucję– i z jaką pieczołowitością albo sam wymyślał nazwy dla fenomenów swego fikcyjnego świata, albo znajdował adekwatne pojęcia z istniejących, archaicznych języków. Poświęcił też dużo uwagi sposobom porozumiewania się mieszkańców Śródziemia i stworzył wcale pokaźne słownictwo oraz reguły gramatyczne dla najważniejszych z nich, na przykład różnych odmian mowy elfów. Każda nazwa i imię postaci we "Władcy Pierścieni" i "Hobbicie" są doskonale przemyślane, nadane w oparciu o solidne lingwistyczne przesłanki i mocno związane z określoną kulturą. Dlatego opisujemy, jakim językiem posługują się przedstawiciele danej społeczności i przedstawiamy listę typowych dla nich imion. Gracze dowiedzą się zatem, jaką mową posługuje się ich Bohater i jak może się nazywać. Doradzamy, by nazywając postać zachować spójność z tradycją językową rodzimej kultury.

Języki Śródziemia

Różnice językowe pozwalają pobawić się odgrywaniem postaci, o ile tylko gracze sobie tego życzą, nie powinny jednak psuć wam gry. Nawet Tolkien używał zróżnicowania językowego Śródziemia dla uzyskania efektów estetycznych i nie tworzył barier komunikacyjnych między kulturami. Dlatego właśnie wyposażył właściwie wszystkie postaci (nawet orków oraz dziwaczne istoty w rodzaju entów) w chociaż podstawową znajomość „lingua franca” swego świata, tak zwanej Wspólnej Mowy, czyli języka westron. Dzięki temu i wy możecie nie zagłębiać się w bardzo złożone rozważania o wzajemnych zależnościach pomiędzy różnymi ludami i ich językami, nie zmniejszając przy tym wiarygodności świata. Ale jeżeli macie ochotę na zabawę w językoznawców, gra tylko na tym zyska!

Imiona Leśnych Elfów

Jak stworzyć elfickie imię? Wystarczy wybrać jedno słowo określające je - przymiotnik lub rzeczownik, np. miły, ładna, wspaniałomyślny, rzeka, niebo, las. Następnie musimy znaleźć wybrane słowo w słowniku sindarinu, który dostępny jest w sieci (np. tutaj).

Podstawą do stworzenia elfickiego imienia może być również jakaś cecha charakteru, ulubiony kolor lub zwierzę. Słowo przetłumaczone na język sindariański samo w sobie już może być imieniem elfickim. Jednak osoby bardziej wnikliwe będą chciały stworzyć imię całkowicie odpowiadające filozofii tolkienowskiej. Wiąże się to z zasadą, że żadne elfie imię nigdy się nie powtarza - jest tylko jeden Elrond, Haldir czy Legolas. W celu uczynienia elfickiego imienia unikatowym, można mu zmienić końcówkę lub połączyć ze sobą dwa słowa - rzeczownik odpowiadający przetłumaczonemu na język elficki znaczeniu imienia z przymiotnikiem określającym naszą cechę charakteru, np. Srebrna Pani, Duch Ognisty, Królewski Orzeł.

Warto zaznaczyć, że imiona męskie i żeńskie powinny być utworzone z odpowiednią końcówką.

Najczęściej występujące męskie końcówki: -adan, -aran, -bor, -born, -dir, -dor, -had, -ion, -las, -moth, -or, -phant, -phor, -randir, -ras, -rod, -rond, -ros, -thalion, -thir, -uil, -we

Końcówki żeńskie: -anor, -dal, -dis, -el, -eth, -iel, -il, -gil, -los, -raen, -reth, -riel, -rian, -rien, -uilas, -uilos, -wen, -wing

W Rhovanionie gramy jako Leśni Elfowie z Mrocznej Puszczy, ich imiona były najczęściej związane w jakiś sposób z przyrodą, jak Legolas: Zielony Liść, Thranduil: Energiczna Wiosna czy też Nimrodel: Pani białej groty

Imiona krasnoludzkie

Większość krasnoludów nosi imiona pochodzące z języka staronordyckiego. Tolkien świadomie zaczerpnął je z listy karłów, fragmentu Völuspy, pieśni zawartej w Eddzie poetyckiej. Pisarz przyjął konwencję, wedle której "Władca Pierścieni" ma być przekładem fikcyjnego źródła, Czerwonej Księgi. Zatem miana staronordyckie użyte zostały jako tłumaczenia imion z języka ludzi z Dale, którego krasnoludowie używali na co dzień. O języku krasnoludów wiemy niewiele, gdyż jego użytkownicy otaczali go szacunkiem tak głębokim, że nigdy nie posługiwali się nim w obecności ludzi, elfów lub innych istot. Krasnoludowie na co dzień mówili językami tych plemion, wśród których mieszkali. Swoich prawdziwych imion w khuzdulu nie zapisywali nawet na grobowcach. Wyjątkiem jest znane w I Erze Elfom imię Władcy Belegostu: Azaghâl (znaczy ono "Wojownik") oraz imię najsłynniejszego kowala Nogrodu: Gamil Zirak (Stare Srebro). Nazwy gór i siedzib z kolei nie były tajne bowiem było to coś, z czego krasnoludy były dumne.

Imiona Ludzi z Dale i Esgaroth

Mieszkańcy Dale mieli tendencję do używania nordyckich lub anglosaskich imion, takich jak Bard, Brand, Eadald czy Hengest w przypadku mężczyzn, lub Ethelhild, Beornwyn, Cynwise czy Leofwen w przypadku kobiet. Przykłady takich imion mamy podane tutaj i tutaj.

Typowe końcówki imion męskich: -bryt, -dryt, -ea, -ferth, -frid, -frith, -gar, -helm, -here, -laf, -nath, -red, -ric, -rid, -sig, -stan, -thryth, -werd, -wald, -wig, -wine i -wulf. Często spotykane przedrostki: Ald-, An-, Beo-, Beorth-, Cen-, Ceol-, Cuth-, Ead-, Egel-, Elf-, Esc-, Ethel-, Forth-, Frea-, Grim-, Guth-, Hes-, Ord- i Theod

Częste końcówki imion żeńskich: -bur, -fled, -gifu, -leofu, -swith, -thryth, -waru, -wen i -wyn Często spotykane przedrostki: Elf-, Esc-, Ethel-, Beorn-, Ceo-, Cwen-, Cyn-, Ead-, Eal-, Here-, Leof- i Wulf