EredLuin

Osada w Ered Luin

Położenie i Geografia

W Trzeciej Erze krasnoludzkie osady w Ered Luin znajdowały się głównie w południowej części pasma, na wschód od Zatoki Lhûn, niedaleko granicy z Eriadorem. Były to pozostałości dawnych krasnoludzkich miast z Pierwszej Ery: Nogrodu i Belegostu, które przed Upadkiem Beleriandu były potężnymi twierdzami krasnoludów.

Po wojnach i kataklizmach, które zakończyły Pierwszą Erę, większość tych miast została zniszczona lub opuszczona. Jednakże w Trzeciej Erze, szczególnie po upadku Morii w 1981 roku III Ery, niektóre krasnoludzkie klany ponownie osiedliły się w Ered Luin, budując mniejsze twierdze i kopalnie w dawnych ruinach.

Góry Błękitne były bogate w rudy metali i kamienie szlachetne, co przyciągało krasnoludzkich rzemieślników i górników. Nie były jednak tak wielkie i zasobne jak Khazad-dûm (Moria), dlatego ich mieszkańcy nigdy nie osiągnęli potęgi dawnych królestw.

Historia Krasnoludów w Ered Luin

• Pierwsza Era – Nogrod i Belegost były wielkimi miastami krasnoludów, które rywalizowały pod względem bogactwa i rzemiosła z Khazad-dûm. Krasnoludowie Belegostu jako pierwsi wynaleźli wielkie hełmy bojowe i odegrali kluczową rolę w bitwach przeciwko smokom Morgotha.
• Wojna Gniewu (koniec Pierwszej Ery) – Po zniszczeniu Beleriandu przez Valarów Góry Błękitne uległy zmianie, a oba krasnoludzkie miasta w dużej mierze zapadły się lub zostały opuszczone. Większość krasnoludów przeniosła się do Morii lub w inne regiony.
• Druga Era – Krasnoludowie Ered Luin wciąż wydobywali metale i klejnoty, lecz ich społeczność zmniejszyła się. Niektórzy handlowali z elfami Lindonu i Númenorejczykami.
• Trzecia Era – Po upadku Morii w 1981 roku część krasnoludów, w tym plemię Durina, szukała nowego domu i osiedliła się w Ered Luin. W 2845 roku III Ery krasnoludowie z plemienia Durina, w tym Thorin Dębowa Tarcza i jego ród, założyli nową osadę po wypędzeniu ich z Ereboru przez smoka Smauga.

Miasto Thorina w Ered Luin

Po upadku Ereboru w 2770 roku III Ery Thorin Dębowa Tarcza i jego lud błąkali się po Śródziemiu, aż w końcu osiedlili się w południowej części Ered Luin. Wraz ze swoimi krewnymi i lojalnymi krasnoludami zbudował tam nową osadę, która stała się centrum ich działalności górniczej i rzemieślniczej.

Choć nie dorównywała Ereborowi czy Morii, była dobrze ufortyfikowana i miała dostęp do bogatych złóż metali, co pozwoliło krasnoludom odbudować część swojego majątku. To właśnie stamtąd Thorin wyruszył na swoją słynną wyprawę do Samotnej Góry w 2941 roku III Ery, co doprowadziło do odbicia Ereboru i końca jego panowania w Ered Luin.

Po śmierci Thorina jego krewny Dáin Żelazna Stopa został królem Ereboru, a wielu krasnoludów opuściło Ered Luin, aby wrócić do Samotnej Góry. Jednak niektórzy pozostali, utrzymując kopalnie i rzemiosło w Górach Błękitnych aż do końca Trzeciej Ery.

Ludność i Kultura

Krasnoludowie z Ered Luin należeli głównie do plemienia Durina, choć mogli tam mieszkać także krasnoludowie z innych klanów. Ich społeczność była bardziej zamknięta niż w Ereborze, ale utrzymywała kontakty handlowe z ludźmi Bree, Lindonu i Shire.

Byli mistrzami kowalstwa, wytwarzając broń, zbroje oraz wyroby ze złota i srebra. Ich osada w Ered Luin słynęła z kunsztownych metalurgicznych dzieł, które często sprzedawali ludziom i elfom.

Pod względem społecznym byli lojalni wobec rodu Thorina i marzyli o powrocie do Ereboru. Ich kultura była surowa, oparta na pracy, honorze i dążeniu do odzyskania dawnej świetności.

Gospodarka i Styl Życia

Życie krasnoludów w Ered Luin było skoncentrowane na:

• Górnictwie – wydobywali złoto, srebro i inne cenne metale.
• Kowalstwie i rzemiośle – wytwarzali znakomite narzędzia, zbroje i biżuterię.
• Handlu – sprzedawali swoje wyroby ludziom z Bree oraz elfom z Lindonu.
• Obronności – choć rzadziej walczyli niż w Morii czy Ereborze, osada była dobrze ufortyfikowana.

Mimo trudnych warunków w górach, krasnoludowie stworzyli tam tętniącą życiem społeczność, choć zawsze traktowali Ered Luin jako tymczasowy dom.

Ered Luin w III Erze

W III Erze Góry Błękitne stały się schronieniem dla wygnańców z Ereboru i Morii, ale nigdy nie odzyskały dawnej świetności. Ich największe znaczenie przypadło na okres panowania Thorina Dębowej Tarczy, lecz po odbiciu Samotnej Góry w 2941 roku III Ery ich populacja zaczęła maleć.

Po Wojnie o Pierścień w 3019 roku III Ery krasnoludowie nadal zamieszkiwali niektóre części Ered Luin, kontynuując swoje rzemieślnicze i górnicze tradycje. Prawdopodobnie osady te przetrwały do IV Ery, choć ich rola w historii Śródziemia stopniowo malała.

Aktualnie

Ered Luin jest przeczesywane przez górników i zbieraczy w poszukiwaniu cennych surowców, a także starożytnych pozostałości z ongiś zamieszkałego tu plemienia. W samej osadzie mieszczą się cechy górników, kowali, inżynierów, a nawet gildia archeologów, badająca właśnie to co pozostawiła im historia. Lud ten nie trudni się tak wojną ze względu na spokój panujący na kresach Śródziemia. Nie przeszkadza im bynajmniej sąsiedztwo elfów na południowym zachodzie, niekiedy wręcz stanowi niewielki impuls do podróży w celu handlu, podobnie jak miasta ludzi w Eriadorze. Urząd thana czyli swego rodzaju króla sprawuje wciąż od ponad stu lat Thorin II Dębowa Tarcza, a jego przyjaciel Balin nadzoruje pracę archeologów.