Węże

Wielkie węże

Wielkie Węże (zwane także Smoczymi Wężami, Wężami Cienia lub Potomkami Morgotha) to przerażające, olbrzymie gady zamieszkujące najmroczniejsze zakątki Śródziemia. Choć nie dorównują inteligencją prawdziwym smokom, są śmiertelnie groźnymi drapieżnikami o przebiegłych umysłach i potężnych ciałach. Niektóre z nich posiadają truciznę tak silną, że potrafi ona roztopić stal, inne zaś potrafią hipnotyzować swoje ofiary wzrokiem lub głosem.

Legenda głosi, że największe z tych stworzeń są potomkami dawnych Smoków Morgotha lub istot uformowanych w mroku Angbandu. Choć ich populacja znacznie zmalała po Wojnach o Beleriand, wciąż można je spotkać w głębokich jaskiniach, zapomnianych ruinach oraz mrocznych lasach Śródziemia.

Wygląd

Długość: 10–30 metrów
Grubość ciała: 2–4 metry średnicy
Skóra: Twarda, łuskowata, zwykle ciemnozielona, brunatna lub czarna; niektóre posiadają błyszczące, niemal metaliczne łuski
Oczy: Przeszywające, najczęściej złote, czerwone lub fosforyzujące żółte
Kły: Długie jak miecze, wypełnione śmiercionośnym jadem
Język: Rozwidlony, często czarny lub fioletowy
Ogon: Długi i potężny, zdolny do miażdżenia przeciwników

Niektóre z nich mają grzywy podobne do węży morskich, a inne mogą posiadać kolce na grzbiecie lub jadowite żądła w ogonie.

Siedliska

Ruiny Angmaru – zamieszkują zapomniane twierdze i podziemia, polując na nieostrożnych podróżników.
Góry Mglistne – osiedlają się w głębokich, wilgotnych jaskiniach, gdzie wabią swoje ofiary.
Mroczna Puszcza – największe węże skrywają się w cienistych dolinach, żywiąc się zwierzętami i zbłąkanymi wędrowcami.
Mordor – mogą służyć jako strażnicy ciemnych twierdz, zwłaszcza w podziemiach Barad-dûr.
Dzikie pustkowia Haradu – niektóre z nich żyją w gorących klimatach, przypominając legendarne węże pustyni.

Zachowanie i Inteligencja

Samotnicy – wielkie węże rzadko żyją w grupach, woląc działać w pojedynkę.
Cierpliwi łowcy – potrafią czekać dniami na swoją ofiarę, kryjąc się w cieniu.
Podstępni i przebiegli – niektóre z nich rozumieją ludzką mowę i potrafią zwodzić swoje ofiary fałszywymi obietnicami.
Mroczna aura – starsze osobniki mogą emanować złowrogą mocą, która osłabia wolę otaczających je istot.
Niekiedy związane z Cieniem – mogą służyć Czarnoksiężnikowi z Angmaru lub innym potężnym istotom ciemności.

Umiejętności bojowe

Zabójczy jad – większość wielkich węży posiada trujący jad, który może powodować natychmiastową śmierć lub powolne wyniszczenie organizmu.
Hipnotyzujące spojrzenie – niektóre osobniki potrafią wprowadzać swoje ofiary w trans, zmuszając je do bezruchu lub posłuszeństwa.
Miażdżące sploty – ich potężne ciała potrafią owijać się wokół przeciwnika i łamać jego kości.
Ostry zmysł węchu i termowizja – potrafią śledzić ofiarę nawet w kompletnej ciemności.
Mroczna magia (rzadsze przypadki) – niektóre z nich potrafią rzucać iluzje lub zaklęcia osłabiające przeciwników.

Słabości

Światło i ogień* – nie znoszą jasnego światła oraz ognistych zaklęć, które mogą przypalać ich łuski.
Zimno* – choć wiele z nich żyje w jaskiniach, silny mróz spowalnia ich ruchy.
Silne bronie obuchowe* – topory i młoty mogą skutecznie rozbijać ich łuski, zwłaszcza starszych osobników.
Czysta woda* – niektóre legendy mówią, że węże związane z siłami Cienia nie mogą przekroczyć świętych rzek lub zanurzyć się w czystej wodzie.

Relacje z innymi rasami

Orkowie i Gobliny – niektóre plemiona próbują je oswajać, ale rzadko odnoszą sukces.
Haradrimowie – opowiadają o wielkich pustynnych wężach, które czasem traktują jako święte bestie.
Elfy – polują na wielkie węże, uważając je za plugastwo Morgotha.
Ludzie – często traktują te istoty jako demony lub przeklęte bestie.

Legendy i mitologia

Scatha, Wąż Północy – jeden z największych znanych węży, którego skarb został zdobyty przez przodków Éomera.
Węże Angmaru – ponoć Czarnoksiężnik z Angmaru wykorzystywał wielkie węże jako strażników swoich ruin.
Dzieci Glaurunga – niektóre opowieści mówią, że pewne wielkie węże mogą pochodzić od Glaurunga, Ojca Smoków.