Dunedainowie

Dúnedainowie (sin. Ludzie z zachodu; l.p. Dúnadan) Dúnedainowie byli Númenorejczykami, przeżyli oni zatopienie Numenoru przez Valarów w roku 3319 Drugiej Ery. Powodem tego było złamanie przez króla Ar-Pharazôna zakazu Valarów, który dotyczył przybycia jego do Amanu. Dúnedainowie przetrwali upadek Numenoru i przewodzeni przez Elendila dotarli do Eriadoru zakładając królestwo północy Arnor i południa Gondor. Gdy to pierwsze upadło, zamieszkujący tam Dunedainowie zostali tak zwanymi Strażnikami Północy Prowadzili oni surowy tryb życia i strzegli wciąż terenów nieistniejącego już królestwa. Szczególną opieką otaczali Shire. Ludy jednak zamieszkujące te terenu nie dazyły ich zbytnią sympatią, niewielu wiedziało kim są Ci Strażnicy, skąd pochodzili i dlaczego tutaj są. Nazywano ich także Dunedainami z północny. Ubierali się w zielone lub szare płaszcze, nie nosili na nich żadnych ozdób, jedynie pojawiają się u nielicznych klamry w kształcie srebrnych sześciopromiennych gwiazd. W Gondorze Dunedainowie stanowili trzon Strażników Ithilien. Były to specjalne oddziały Gondoru utworzone przez namiestnika Denethora II. Stacjonowali oni głównie Ithilien. Posiadali tam wiele kryjówek a zadaniem było chronienie obszarów Gondoru przez orkami z Mordoru. Ubierali się w zielone lub brunatne ubrania, twarz zakrywali często maskami a na głowę często zarzucali kaptury.