Dunedainowie

Dúnedainowie (sin. Ludzie z zachodu; l.p. Dúnadan) Dúnedainowie byli Númenorejczykami, przeżyli zatopienie Numenoru przez Valarów w roku 3319 Drugiej Ery. Powodem tego było złamanie przez króla Ar-Pharazôna zakazu Valarów, który dotyczył jego przybycia do Amanu. Dúnedainowie przetrwali upadek Numenoru i przewodzeni przez Elendila dotarli do Eriadoru zakładając królestwo północy Arnor i południa Gondor. Gdy to pierwsze upadło, zamieszkujący tam Dunedainowie zostali tak zwanymi Strażnikami Północy. Prowadzili surowy tryb życia i wciąż strzegli terenów nieistniejącego już królestwa. Szczególną opieką otaczali Shire. Ludy jednak zamieszkujące te tereny nie darzyły ich zbytnią sympatią, niewielu wiedziało kim są ci Strażnicy, skąd pochodzili i dlaczego tutaj są.

Nazywano ich także Dunedainami z północny. Ubierali się w zielone lub brunatne ubrania, twarz zakrywali często maskami a na głowę często zarzucali kaptury. Nosili zielone lub szare płaszcze, nie przybierali żadnych ozdób, jedynie u nielicznych pojawiają się klamry w kształcie srebrnych sześciopromiennych gwiazd.

W Gondorze Dunedainowie stanowili trzon Strażników Ithilien. Były to specjalne oddziały Gondoru utworzone przez namiestnika Denethora II. Stacjonowali oni głównie w Ithilien. Posiadali tam wiele kryjówek, a zadaniem było chronienie obszarów Gondoru przez orkami z Mordoru.